Achtergrond
Ik ben promovendus in dit rechtssociologische project en werk met respondenten uit Sub-Sahara Afrika die in Marokko wonen. Ik onderzoek hoe ze omgaan met de formele en informele aspecten van belangrijke levensgebeurtenissen, met name huwelijk, geboorte en overlijden. Ik heb een achtergrond in politicologie, internationale betrekkingen en antropologie.
Meest memorabele ervaring
Dit onderzoek gaf me de kans om veel mensen te ontmoeten en naar hun verhalen te luisteren, ieder met een unieke persoonlijkheid en eigen stijl. Het is moeilijk om slechts één 'meest memorabele ervaring' te kiezen, want er zijn er vele geweest. Maar één die ik altijd zal koesteren, is de eerste persoonlijke ontmoeting met mijn respondenten na bijna een jaar van online gesprekken tijdens de Covid-pandemie. De trein naar Fes nemen, begroet worden door de veldwerkcoördinator en hem vergezellen naar het voetbalveld om de groep voor het eerst offline te ontmoeten, en daarna samen te eten, terwijl we het gevoel hadden dat we elkaar al jaren kenden. Dat was heel bijzonder.
Meest trieste ervaring
Door de vele gesprekken en de tijd die ik met mijn respondenten heb doorgebracht, ontstond er vaak een persoonlijke band. Het is dan ook moeilijk om niet verder om hen te geven dan de gebruikelijke 'zorgplicht' van onderzoek en veldwerk voorschrijft. Dus toen ik het nieuws kreeg dat een van hen slechts een paar weken voordat we elkaar voor het eerst in het echt zouden ontmoeten was overleden, was ik geschokt. Dit was veruit de meest trieste ervaring van dit project.
Favoriete video
Ik kan elke video op deze website koppelen aan een specifieke sensorische herinnering, of het nu de luide muziek in het café was waar we de ober herhaaldelijk vroegen om het volume zachter te zetten (zonder resultaat), of de lange wandeling naar de begraafplaats onder de hete zon van Fes, of misschien al die kinderen die er rondspeelden terwijl de 'volwassenen aan het werk waren.' Toch is er één specifiek citaat van een deelnemer dat een gevoelige snaar raakte. Terwijl hij uitlegde welke ingrijpende invloed het ontbreken van persoonlijke gegevens heeft op de identificatie van migranten na hun dood, zei hij: "Maar ja, dat is het verhaal van migranten." Bekijk het blogbericht "We kennen elkaars echte namen niet, dus hoe moeten we hun graven vinden" voor meer context. Misschien spreekt het jou ook aan.
Wat me het meest is bijgebleven
De ongelofelijke hoeveelheid verhalen die respondenten met me deelden, is zeker wat me het meest is bijgebleven. Dat gezegd hebbende, het veldwerk en het maken van de video's was niet allemaal rozengeur en maneschijn. Er waren momenten waarop ik geconfronteerd werd met mijn eigen privileges en twijfelde aan mijn eigen vermogen om om te gaan met lastige situaties die zich nu eenmaal tijdens dit soort onderzoek voordoen. Maar ik zou deze ervaringen niet willen veranderen, want ik heb geleerd om er mee om te gaan en ben daardoor uitgegroeid tot een meer ervaren onderzoeker, althans dat hoop ik.