Het eten van de geliefde maaltijd van de overledene

Vroege gedachten over sterfelijkheid

Vooral het onderwerp 'de dood' heeft hun verbeelding geprikkeld, en hoewel ik niet zeker weet of dit goed of slecht is, biedt het zeldzame inzichten in de geest van een kind. Zelfs om half zes 's ochtends! De video houd ik voor mezelf, maar de tekst? Die deel ik graag:

^Mama?

^-Ja.

^{Als iemand jarig is en hij zit bij de begrafenis, dan kan je een kaarsje opsteken om aan hem te denken. En ook kan je de eten van die persoon die dood is en waar je heel erg van houdt...En ja, dan kan je…ja, dan kan je nog een beetje herinneren wat ie lekker vond of zo.}

^{-O ja. En? wat zou je dan eten?}

^{Wat vind jij eigenlijk heel lekker, mama?}

^{-Heel veel. Hmmm...Maar geen andijvie stampot. Dat zou ik dan eten als [naam] dood is. Wat zou jij eten?}

^{Als ik dood ben?}

^{-Nee, dan kan je niet meer eten [lach]}

^{Als jij dood bent...Je vindt toch vooral linzen lekker?}

^{-Ja, vind ik heel lekker.}

^{Dat ga ik misschien dan eten.}

^{-Oh ja.}

^{[zwaaiend naar de camera] Toedeloetjes.}