Van uitstel komt afstel. Digitaliseer je aantekeningen vandaag nog!
Ken je dat gevoel? Je hebt net een gesprek met een respondent afgerond – misschien ging het heel goed, misschien ook niet – en een golf van opluchting overspoelt je. Je denkt: ik verdien een kop thee of koffie. Misschien zelfs een lekkere lunch. Maar wacht even. Voordat je jezelf trakteert, is er nog één belangrijke taak: digitaliseer je aantekeningen. Als je het nu niet doet, ben je ze misschien voorgoed kwijt. Herken je dat gevoel ook?
Nog steeds dezelfde fout maken
Zelfs na jaren onderzoek doe ik het soms nog steeds: mijn aantekeningen niet direct na een afspraak met een respondent of sleutelinformant digitaliseren. Meestal haal ik het later in, maar er zijn momenten geweest dat ik mijn geschreven aantekeningen niet meer begreep. Ga er niet van uit dat het opnemen van het gesprek betekent dat je goed zit. Mijn ervaring is dat de werkdruk zich opstapelt tot het onbeheersbaar aanvoelt. Bovendien klinkt transcriberen misschien saai en tijdrovend, maar het is eigenlijk een geweldige manier om de data alvast in je hoofd te analyseren.
Deze keer wordt het anders
In dit onderzoek had ik mezelf echt beloofd het anders aan te pakken: de administratieve kant van het onderzoek niet langer te verwaarlozen. Het is cruciaal voor de betrouwbaarheid van de bevindingen, zeker, maar ook om een gevoel van controle te behouden. Veldwerk is al hectisch genoeg.
Administratie op orde
Op die bewuste vrijdagmiddag in september 2021 had ik een ontmoeting gepland met de auteur van een boek over een onderwerp dat nieuw voor me was, maar dat ik zeer interessant vond: de rol van voorouders in West- en Centraal-Afrika bij intieme levensgebeurtenissen, met name overlijden en begrafenis. Ik was blij dat prof. Peter Geschiere tijd voor me wilde maken, en dus ontmoetten we elkaar aan de overkant van het IJ, waar we een prettig gesprek hadden en ik veel aantekeningen maakte. Op de terugweg namen we samen de pont naar het station. Toen ik hem uitzwaaide terwijl hij op zijn fiets naar huis reed, kwam ik sterk in de verleiding om ook naar huis te gaan en mezelf ergens buiten op een koud drankje te trakteren. Het was een heerlijke warme en zonnige middag en ik vond dat ik het echt verdiend had.
Na een kort maar heftig debat met mezelf besloot ik eerst mijn aantekeningen te digitaliseren. De klus was nog niet geklaard. Ik stapte het station binnen, waar het koud en donker was, opende mijn laptop en bestelde een grote mok thee. Toch een drankje. Even later, toen alle aantekeningen gedigitaliseerd waren, voelde ik een golf van opluchting. Mijn administratie was op orde.
