"Oh jeetje, ik heb het verkeerd"
Interviews verlopen vaak veel dynamischer en onvoorspelbaarder dan in methodologische handboeken wordt beschreven. Dit interview laat zien hoe uitdagend het afnemen van een interview in een meertalige omgeving kan zijn.
Taal
Ahmed and Fatiha spreken Urdu en Punjabi en hebben een basiskennis van Engels, terwijl er in Marokko vooral Arabisch en soms Frans wordt gesproken. Deze taalkloof maakte het voor hen extra moeilijk om hun kinderen te registreren bij de Marokkaanse autoriteiten. Omdat ik zelf geen van hun moedertalen spreek was ik sterk afhankelijk van Tony, een onderzoeksassistent die vloeiend Urdu en Punjabi spreekt. Tony's rol als vertaler bleek onmisbaar bij het overbruggen van de communicatiekloof.
Toen ik Ahmed vroeg om het registratieproces uit te leggen, haalde hij een blauwe map erbij waarin allerlei officiële documenten worden bewaard. Hoewel ze door de Marokkaanse autoriteiten waren uitgegeven, konden noch hij noch Fatima ze volledig begrijpen. Ondanks het feit dat deze documenten voor hen onleesbaar zijn, wordt het zorgvuldig bewaard.
Een tijdlijn maken
Het interview werd al snel ingewikkeld toen we de ontmoetingen bespraken met schooldirecteuren, ziekenhuispersoneel en ambtenaren van de burgerlijke stand - interacties die plaatsvonden in een taal die het echtpaar niet verstond, waardoor hun uitleg aan mij nog uitdagender werd. Om structuur aan te brengen, schetsten we samen een tijdlijn op een A4. Op basis van de documenten reconstrueerde wij wanneer grote levensgebeurtenissen gebeurden, waar ze dit registreerde en wie hierbij betrokken waren. Hieruit bleek dat de registratie van hun oudste kind bijna twee jaar in beslag nam.
Kwalitatieve interviews zijn gebaseerd op het geheugen, dat in de loop der tijd verandert. Sommige herinneringen kunnen ook vaag of onvolledig zijn wat soms leidt tot inconsistenties in de verhalen van respondenten. Onder andere hierdoor is het reconstrueren van gebeurtenissen uit het verleden zelden eenvoudig. Ik koos daarom voor een flexibele aanpak, waarbij ik documenten als referentiepunten gebruikte en samen een tijdlijn te creëren. Deze ervaring bevestigt dat interviews niet gaan over het blootleggen van objectieve waarheden, maar over het begrijpen van levenservaringen en percepties die zelden lineair zijn.