Deel 2 - Veldwerk op locatie: Laten we verdergaan waar we gebleven waren

Gelukkig hoefde ik hier niet te lang bij stil te staan, omdat ik via online veldwerk al een netwerk had opgebouwd.

Van scherm naar straat

Na maanden van digitale interacties, virtuele lessen en interviews op afstand, betekende het groene licht meer dan alleen reizen. Het betekende dat we een ruimte betreden die al gevormd was door eerdere connecties. Veel van de deelnemers die ik persoonlijk ontmoette, hadden al tijd met mij doorgebracht in online taallessen of digitale check-ins. Deze eerdere momenten stelden ons in staat om elkaar persoonlijk te ontmoeten met een gedeelde geschiedenis, waardoor de ongemakkelijkheid van de introducties bijna onmerkbaar werd. Wat overbleef was een kans om onze gesprekken te verdiepen, te observeren en de deur te openen voor stiltes.

^{Foto genomen door deelnemer tijdens onze eerste persoonlijke ontmoeting.}

Continuïteit

Door op locatie te komen, werd mijn online veldwerk uitgebreid. Het vertrouwen dat we al hadden opgebouwd, werd versterkt en kreeg een extra dimensie. Hoewel dit vertrouwen in de veiligheid van schermen en in persoon werd opgebouwd, werd het in verschillende omgevingen getest: wachten tot er iemand arriveerde, samen wandelen door buurten en parken, meerijden in de auto, samen eten, enzovoort. Al deze kleine momenten maakten het mogelijk om meer data te verzamelen en meer participerende observatie te doen.

Foto genomen door Nada Heddane - Wat is er beter om contact met iemand te leggen dan op vrijdag couscous te eten.

De toegevoegde waarde van aanwezig zijn

Veldwerk op locatie bood iets wat digitale methoden niet konden: sfeer, spanning en spontaniteit. Toch werd dit mogelijk gemaakt en verdiept, omdat het gebaseerd was op de online basis. In die zin zijn digitale en fysieke methoden geen concurrerende instrumenten; ze maken deel uit van een continuüm, waarbij de een de ander verrijkt.