Schrijven = analyseren
Schrijven vereist ruimte en tijd. Om te kunnen schrijven, heb ik mijn eigen ritueel ontwikkeld en geëxperimenteerd met visualisatieoefeningen.
Mijn ritueel
Om te kunnen schrijven heb ik een ritueel ontwikkeld. Zo realiseerde ik mij dat helderheid niet komt na een emotioneel intens gesprek of zittend in een druk café maar na complete afzondering. Het internet uit zetten, telefoon uit het zicht en alleen zijn. Gaan zitten achter de laptop, thee gezet, en terug naar de laats geschreven zin. Soms luister ik wel naar muziek zonder gezongen tekst, want andermans woorden leiden af in de zoektocht naar de mijne.
Analyseren
Schrijven heeft tijd nodig want schrijven is analyseren. Theorie met empirie laten spreken met elkaar gebeurt niet binnen één dag. Dit vond ik het lastigste onderdeel van mijn hele PhD traject. Op de afbeelding zie je hoe ik heb geprobeerd actoren, middelen en netwerken te identificeren die invloed hebben hoe migranten omgaan met grote levensgebeurtenissen. Dit is niet makkelijk en een theoretisch raamwerk wat helpt je data te verklaren is zoeken, lezen, opschrijven, nog meer lezen, bijschaven en toepassen. Met Playmobil probeerde ik inzichtelijker te maken wat hoofd- en bijzaken zijn tijdens een workshop onder begeleiding van Amalia Campos Delgado, een onderzoeker aan ons instituut. Deze oefening bleek nuttig en na de workshop heb ik delen van mijn theoretisch raamwerk over burgerschap, belonging en intersectionaliteit herschreven en herstructureerd. Soms is alleen zoeken naar woorden niet genoeg, en helpt het om iets visueel te maken.